Толькі ў сэрцы трывожным пачую
За краіну радзімую жах, —
Ўспомню Вострую Браму сьвятую
I ваякаў па грозных канях.
Ў белай пене праносяцца коні, —
Рвуцца, мкнуцца і цяжка хрыпяць...
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не спыніць, не стрымаць.
У бязьмерную даль вы ляціце,
А за вамі, прад вамі — гады.
Вы за кім у пагоню сьпяшыце?
Дзе шляхі вашы йдуць і куды?
Мо яны, Беларусь, панясьліся
За тваімі дзяцьмі уздагон,
Што забылі цябе, адракліся,
Прадалі і аддалі ў палон?
Бійце ў сэрцы іх — бійце мячамі,
Не давайце чужынцамі быць!
Хай пачуюць, як сэрца начамі
Аб радзімай старонцы баліць...
Маці родная, Маці-Краіна!
Не усьцішыцца гэтакі боль...
Ты прабач, Ты прымі свайго сына,
За Цябе яму ўмерці дазволь!..
Ўсё лятуць і лятуць тыя коні,
Срэбнай збруяй далёка грымяць...
Старадаўняй Літоўскай Пагоні
Не разьбіць, не спыніць, не стрымаць. М.Богданович.
Сказочник, романтик и мечтатель. Несмотря ни на что, я верю в волшебство.
"Бывает трудно убедиться в своей посредственности, когда уже слишком поздно. Характер от этого лучше не становится". Уильям Сомерсет Моэм.
Продолжение фанфика "Безумный день Урфина Джюса". Урфин, наскучив одиночеством, решил женится и создать свою семью. Но не все так просто. Невеста попалась Урфину очень капризная и своенравная. При поддержке Гингемы, которая очень недовольна решением слуги, потому что вообразила, что женившись Урфин не захочет больше ей служить, невеста дает жениху различные задания. Справится со всем этим Урфин или как? Если интересно - то читайте и узнаете.